Vanaf 1 juli heeft de Efteling er een nieuwe attractie bij: Symbolica, een overdekte familieattractie waar gasten ogen en oren tekortkomen om de fantasie die de ontwerpers van de Efteling over hen uitstrooien in zich op te nemen. “Zo’n overdaad aan details bestaat nergens anders ter wereld.”

Van de gasten die in het spiksplinternieuwe paleis in het Rijk der Fantasie op audiëntie gaan bij koning Pardulfus wordt verwacht dat ze meerdere bezoekjes zullen afleggen. Want net als bij publiekslieveling Droomvlucht kunnen bezoekers bij Symbolica diverse keren in een Fantasievaarder stappen om steeds weer wat nieuws te zien en beleven. “Dat is een bewuste keuze geweest”, vertelt Efteling-directeur Fons Jurgens. “De drie verschillende tours en de overweldigende hoeveelheid aan details en decors maken dat de gasten telkens weer andere ervaringen hebben, net zoals bij Droomvlucht. Maar het was voor ons ook heel belangrijk dat Symbolica geen Droomvlucht 2.0 zou worden, dat het een unieke beleving zou zijn. Daarom heeft het ook zo lang geduurd voor we het Paleis der Fantasie konden openen, we waren er al sinds 2010 mee bezig. Maar alle inspanningen zijn beloond: we hebben een unieke attractie met zo’n overdaad aan details als nergens anders ter wereld”.

Do’s en don’ts
Een audiëntie in het Paleis der Fantasie begint in de Vestibule waar lakei O.J. Punctuel bezoekers voorbereidt op hun bezoek aan koning Pardulfus. De lange lijst van do’s en don’ts irriteert tovernar Pardoes, die vervolgens met een toverspreuk de statige trap laat splijten en de gasten uitnodigt mee te gaan op een trip door geheime kamers en gangen. In de kelder van het paleis kiezen bezoekers daarna of ze de Heldentour, Schattentour of Muziektour gaan maken. De tochtjes wijken licht van elkaar af, maar de imposantste zalen worden bij elke tour aangedaan. Gelukkig maar, want plantenkas Botanicum en de Panorama Salon wil niemand missen. Uiteindelijk komen alle gasten aan bij koning Pardulfus. ‘Te laat, too late’, vermaant een zichtbaar gepikeerde Punctuel de gasten; het feest is al in volle gang.

Blik vanaf het balkon
Voordat de bezoekers zich in het feestgedruis in de Koningszaal storten, brengen de Fantasievaarders hen geruisloos naar het Observatorium waar grootmagister Almar gebiologeerd de sterrenhemel bestudeert. Pardoes spring tevoorschijn en roept dat de gasten toch vooral hun fantasie moeten volgen. De gondel maakt vaart, draait diverse keren om zijn as en leidt de bezoekers naar het balkon van het paleis waar ze een adembenemend uitzicht hebben op het nachtelijke Rijk der Fantasie. Slechts enkele seconden duurt de blik over de dorpjes, bergen en beekjes; als de flonkerende nachtvlinders neerdalen vertrekt de Fantasievaarder achterwaarts naar een volgende ruimte.

Kleurrijke finale
De tropische plantenkas ziet er op de eerste blik vredig uit; in het Botanicum groeien bloemen en planten een vorst waardig. Plots klotst echter water tegen de ruiten van de kas en doemt een gigantische vis op. Het glas dreigt te bezwijken onder de druk van de kolkende watermassa en de deinende vis. Overal ontstaan scheuren, stralen water spuiten naar binnen. Gelukkig is daar weer Pardoes die de gasten een veilig heenkomen wijst. Richting Koningszaal voor de kleurrijke finale van de darkride. Waar bezoekers in hun Fantasievaarders midden in en door het feestgedruis glijden, O.J. Punctuel streng toekijkt en Polle voor de pannenkoeken zorgt.

Juiste balans
“Nee. ik kan geen keuze maken”, zegt Sander de Bruijn op de vraag wat nu zijn favoriete kamer is. “Echt niet. Je kunt de zalen namelijk niet los van elkaar zien. De ene scène kan niet zonder de andere en het ritsysteem met de Fantasievaarders koppelt alle kamers naadloos aan elkaar. Je gaat vanuit vaart naar verstilling, vanuit verwondering naar spanning. De beleving vloeit van de ene kamer over in de andere. Die delicate verhouding tussen alle kamers en zalen zorgt voor de juiste balans.” Koning Pardulfus is het waarschijnlijk met De Bruijn eens; in zijn paleis is de ene kamer niet mooier dan de andere, maar zijn alle vertrekken om de vingers bij af te likken. De vorst zelf doet dat ook: in de slotscène zit hij – samen met Pardoes en Pardijntje – tevreden achter een overvolle feestdis. Uit een goudkleurige hoorn stromen kostelijke gerechten de tafel op. Eten zover het oog reikt. En muziek, licht, kleur, beweging… In Symbolica schaadt overdaad niet.